Geert stapte solo dwars door IJsland

ZEMST – Moederziel alleen te voet van Noord naar Zuid door de desolate Highlands of Iceland trekken… goed voor 530 km in 22 dagen. De elementen trotseren met 30 kg extra aan eten, kook- en slaapgerief op de rug, het is een puur atletische prestatie! Respect voor Geert Beullens die er 13 kg eigen massa bij inleverde.

Geert, gehuwd met Tanja en papa van Ylan, Milo en Axl, is professioneel aan de slag als ingenieur bij een Belgische verhuur- en vastgoedvennootschap. In 2020 werd hij 50 en achtte hij de tijd rijp om eens iets speciaals te doen. Helaas stak corona er een stokje voor. Met een jaar vertraging vatte hij zijn uitdaging aan: een langeafstandswandeling, alleen, zelf-ondersteunend, doorheen een onherbergzaam landschap.

Honger en dorst

Geert kende IJsland al door een ringroad per jeep in 2010 en een trailwalk in 2018. Maar dit project was van een andere orde. Door zijn ervaring met trekkings verliep het samenstellen van rugzakken met voedsel, four-seasons kledij, tent, kookgerief, slaapzak, matje, EHBO vrij vlot. Het traject uitstippelen baarde hem de meeste kopzorgen, wegens geen dorpen, geen campings, geen winkels, geen ondersteuning, geen trein of bus als plan B. Wat hij met zekerheid kon verwachten was: zand, stenen, rotsen, lava, sneeuw, gletsjerrivieren, zandstormen, wind, regen, blaren op de voeten en nog meer van dat fraais. Ook een probleem: amper of geen gsm-bereik, alleen zijn SpotX-satellietverbinding voor noodcommunicatie, en de zorg om het opladen van de powerbank met eigen zonnepaneeltjes. Maar, van vitaal belang: drinkwater vinden.

Midden juli begon Geert eraan. Met amper onderscheid tussen dag en nacht, wat niet meteen bevorderlijk was voor het slapen in een tentje, maar wel het voordeel opleverde dat hij niet voor het donker op een bestemming hoefde te zijn. Met een ‘rugzak’ van 85 liter (op de rug) en eentje van 30 liter op de borst, samen goed voor 30 kg ‘bagage’, nam hij voor drie weken afscheid van de laatste boompjes en struiken.

Zijn eten was uiteraard gerantsoeneerd: drie pakketjes droge voeding en één proteïnebar per dag, samen goed voor slechts 2000 kcal, of minder dan de helft van zijn dagelijks verbruik. Drie pakketjes bereiden wilde zeggen: anderhalve liter kokend water, en om drinkbaar water te hebben: chloortabletten!

Frituur ‘t Bergske

Na een vijftal dagen stonden 130 km langs de noordzijde van de Vatnajökull, de grootste Europese gletsjer, op het programma. Een gebied van los zand en rotspuin, waarin het smeltwater van de gletsjer op heel korte tijd met een halve meter kan stijgen in de open zandvlakte. En met amper een halve liter drinkwater over voor de volgende drie dagen en de broodnodige Dafalgan, wegens pijnlijke blaren.

Met alleen een petje en een zonnebril ondergaat hij een storm die zijn gezicht zandstraalt. Zijn blaren zijn ondertussen bloot vlees geworden. Slecht of niet slapen, overal pijn, en niemand om tegen te zeuren. Tot hij op een ranger post in Nydalur zowaar een Mechelaar ontmoet: Rudy van frituur ’t Bergske! Zijn enige lange broek, die hij te drogen had gehangen aan de sanitaire hut, kan hij pas op het nippertje uit een zak in de koffer van een vertrekkende Duitse jeep redden. Zijn bottines verliezen stukken rubber, met dank aan de scherpe lava-ondergrond.

Zonder GPS soms kilometers buiten de route zitten, geen water meer hebben en dus ook geen eten, eigen afval meezeulen, IJsland is meedogenloos, maar adembenemend mooi!

Blauwe berg

Een geïmproviseerd winkeltje in een oude Amerikaanse schoolbus verzacht het leed: twee verschrompelde appelsienen aan 1,30 euro/stuk, een blikje Viking-beer, Tuc-koekjes en een reep Toblerone. Meer moet dat niet zijn! Via het thuisfront kan Geert gelukkig op een afgesproken plek reserve schoeisel en kiné-tape voor zijn blaren laten aanrukken, samen met een pakket heerlijk comfort food.

Vanop de top van de Bláhnúkur of Blauwe berg op 960 m hoogte aanschouwt hij het mooiste stukje IJsland. Surrealistische kleuren en plaatsnamen als uit sprookjes. Lavavelden vol vulkanisch gas, geel bruin gekleurde heuvels, kegelvormige bergen en het meer van Alfavatn, dat wel het mysterieuze Mordor uit The Lord of The Rings lijkt.

Een 66-jarige eenzame Amerikaan uit Kentucky is even zijn gezel. Het geeft Geert de nodige moed om niet te versagen. Zo ook een groepje uit Toulouse en twee Tsjechische dames die andere inspirerende ontmoetingen opleveren. Ze komen op zijn pad, ze gaan verder op hun pad.

En dan, over resterende kraters van de Eyjafjallajökull die in 2010 in zijn eentje het Europese luchtruim het zwijgen oplegde. Het eindpunt is in zicht: de oceaan, even voorbij de gordijnwaterval van Skógafoss. Op een lokale campsite laat Geert zich verleiden tot een eerste niet-
droge maaltijd in 22 dagen, op een pic-nic na: een hamburger met frietjes en een biertje. ’s Avonds blijkt de copieuze maaltijd nog als een blok op de maag van zijn 13 kg lichtere lijf te liggen!

Uit de comfortzone

Het was een zware, maar fantastisch mooie trip van Noord naar Zuid door de droge, dorre
Highlands van IJsland. Pijn, plezier, vreugde. Een onvergetelijke once in a lifetime-experience! In cijfers: 22 dagen, 526 km, 9100 m up, 9300 m down, gemiddeld 26 km per gestapte dag, twee rustdagen.

Even uit de comfortzone treden is het credo van Geert. Zo beklom hij twee jaar geleden de Grossglöckner in de sneeuw, d.w.z. een hele beklimming met stijgijzers, en vorige winter realiseerde hij nog een negendaagse Pulka-trekking in Noord-Finland. Respect, Geert!