Select Page

Ultra trail man Herman

Ultra trail man Herman

HOFSTADE – 177 km in één keer lopen, 10.000 hoogtemeters overwinnen… Herman Desmet presteerde het eind augustus in 42 uur. Plaats van het gebeuren: Chamonix, in de schaduw van de Mont Blanc. Naam van het event: UTMB, de Ultra Trail Mont Blanc. Een iconische wedstrijd en een prestatie om U tegen te zeggen. Wat we ook deden toen we Herman in Hofstade spraken.

Voor wie niet zo vertrouwd is met deze discipline: trailrunning is een duursport die bestaat uit lange afstands(hard)lopen over grotendeels onverharde paden op een heuvelachtig terrein met grote stijgingen en afdalingen. ‘Ultra’ trail slaat op de hoogste trede, d.w.z. met afstanden langer dan een marathon (42,195 km). En daarin is de Ultra Trail Mont Blanc zowat de ‘Super Bowl’ van de Trail Run, zoals de Iron Man van Hawaï dat is voor de triatlon.

Liefde voor de bergen

Bij trouwe lezers van de Zemstenaar zal de naam Herman Desmet wellicht een belletje doen rinkelen. Jaren geleden leerden we hem kennen als pionier in de panoramische – hoofdzakelijk natuur gerelateerde – fotografie met beelden over 360 graden. Vooral reis- en bergsportfotografie waarbij het inzetten van een drone vaak adembenemende beelden opleverde. Beroepsmatig vulde en vult Herman dat aan met interieur- en architectuurfotografie.

Adembenemend was ook zijn liefde voor de bergsport tot hij, na het dramatisch verlies van enkele klimvrienden, besloot om minder risico’s te nemen en een vijftal jaar geleden koos voor het traillopen. Deze ingeweken Hallenaar (44 jaar nu) was ondertussen immers ook papa geworden van drie dochters: Asa, Lena en Nika.

En dan sta je op een dag aan de start van de UTMB?

“Yep, samen met zo’n 2700 andere lopers van over de hele wereld en verschillende andere Belgen, onder wie Peter uit Rijmenam, een maat van Herman. 32°C bij de start, en onmiddellijk 35 km bergop! Je lichaam kennen is dan de boodschap. Zoniet is opgave het resultaat, zoals voor ongeveer 1100 van de deelnemers.”

Hoe zit dat met eten, drinken?

“Na ongeveer 60 km lopen zonder stoppen, schakelt het lichaam de maagfunctie uit. Koolhydraten (suikers) nemen is de boodschap. Maar van de 80 ‘gels’ (in diverse vormen: repen, siroopjes e.a.) heb ik er slechts vijf kunnen nemen. Ik ondervond dat mijn maag alleen (echte) cola en soep (liefst warm en met veel zout, in de vorm van bouillon dus) kon binnenhouden. Van de organisatie word je ook verplicht om vier liter water mee te zeulen, en dat wordt op controlepunten gecheckt. Ook een reddingsdeken is verplicht, wegens gevaar op onderkoeling wanneer je ’s nachts hoog in de bergen niet meer kan”.

Powernap

Bij deze trail run loop je ook ‘s nachts op onverlichte rotspaden, hoog in de bergen, door Frankrijk, Italië en Zwitserland. Niet bepaald iets voor watjes. Vandaar volgende vraag.

’s Nachts lopen, moe worden en willen slapen, lukt dat?

“We dragen uiteraard een hoofdlamp om bij te lichten. Zelf kreeg ik een dip na ongeveer 80 km. Ik deed toen een ‘power nap’ (een kort dutje om je lichaam weer energie te geven) van 20 minuten en kon daarna weer direct voluit gaan. Ook mijn maag was hersteld! Maar mijn tweede power nap mislukte.”

Het doel van Herman was finishen in 35 uur. Maar dat bleek onhaalbaar. Het werden er uiteindelijk 42, hoewel hij de laatste acht kilometer een flinke remonte maakte. De winnaar deed het in 19 uur en 30 minuten! Maar daar maalt Herman niet om: hij bereikte zijn doel, aankomen!

Maar is dat wel gezond?

“De kunst is lopen aan babbeltempo, met lage hartslag. Op vlakke stukken kon ik zelfs mijn tempo van vijf minuten per kilometer aanhouden. En wat is gezond? Drie uur per dag in de zetel hangen en tv kijken? Ik laat het in het midden. Ik train gemiddeld drie keer per dag, telkens ongeveer een uur, ’s morgens, ’s middags en ’s avonds. Mijn dochters merken vaak niet eens dat ik een uur ben weggeweest!”.

Wie meer over deze topprestatie van Herman wil weten, kan dat via youtube/@hermandesmet en je loopt als het ware mee in de run (via vooraf opgenomen drone beelden en via zijn GoPro- camera tijdens het lopen).

Tekst: Alex Lauwens,

foto’s: Herman Desmet

About The Author

Alex Lauwens

eindredactie en redactielid